Artroskopowa rekonstrukcja więzadeł krzyżowych ACL – zalecenia i przebieg

Uszkodzenia więzadeł krzyżowych są bardzo powszechne, szczególnie wśród osób uprawiających sport. Są to pasma tkanki w obrębie kolana. Ulegają one uszkodzeniu, gdy się nadmiernie rozciągną lub pękną. Może się to zdarzyć, gdy gwałtownie skręcimy nogę lub poruszymy nagle podczas biegania lub skakania.

Więzadła krzyżowe

Zdrowe więzadła krzyżowe pomagają trzymać kości naszego kolana razem. Jeżeli ulegną uszkodzeniu możemy mieć problemy i odczuwać ból podczas obciążania kolana, chodzenia i uprawiania sportu.

Jeżeli uszkodzenie więzadeł krzyżowych jest minimalne to możemy przyłożyć lód do kolana, unieść nogę i zastosować bandaż, by zmniejszyć obrzęk. Często podaje się leki przeciwzapalne w celu zmniejszenia bólu i obrzęku. Jeżeli pojawi się bardzo silny ból lekarz może wstrzyknąć w kolano leki steroidowe. W przypadku przeciążenia lub lekkiego naderwania więzadeł krzyżowych, mogą one się z czasem zagoić przy odpowiedniej terapii lekarskiej i fizjoterapii. Często fizjoterapia jest potrzebna kilka dni w tygodniu przez dłuższy czas. Wykonuje się na niej ćwiczenia, które wzmacniają mięśnie wokół kolana i pomagają odzyskać pełen zakres ruchu. Nasz fizjoterapeuta może nam zalecić ćwiczenia do wykonywania samemu w domu.

Jeżeli jednak więzadła krzyżowe są całkowicie rozdarte może zajść konieczność ich rekonstrukcji. Zwłaszcza jeżeli jesteśmy młodzi i aktywni lub mówimy o sportowcu, który dalej chce uprawiać sport. Rekonstrukcji nie stosuje się praktycznie jedynie w przypadkach kiedy mówimy o osobach starszych, schorowanych, dla których operacja byłaby zbyt dużym obciążeniem.

 Jak wygląda artroskopowa rekonstrukcja więzadeł krzyżowych ACL?

Podczas artroskopowej rekonstrukcji więzadeł krzyżowych ACL lekarz usuwa zerwane więzadło z kolana i zastępuje je nową tkanką. Celem zabiegu jest ponowne ustabilizowanie kolana i nadanie mu pełnego zakresu ruchów, jak przed urazem.

Lekarze zwykle używają artroskopowej techniki operacyjnej. Oznacza to że wkładają małe narzędzia i aparat fotograficzny przez niewielkie nacięcia wokół kolana. Dzięki tej metodzie jest mniej blizn na skórze niż w przypadku otwartych operacji kolana.

kolano

Operacja przebiega w ten sposób, że lekarz usuwa rozdarty pas więzadeł krzyżowych i umieszcza ścięgno na swoim miejscu. To one łączą się z kością. Podczas operacji można pobrać ścięgno z innych części ciała np. kolana czy uda. Stosuje się również ścięgna od zmarłego dawcy. Oba rozwiązania dobrze działają. Kiedy ścięgno jest umieszczone w kolanie to przeszczep.

Chirurg umieszcza przeszczep w odpowiednim miejscu, a następnie wywierci dwa otwory zwane „tunelami”. Jeden z nich będzie się znajdował powyżej kolana, a drugi w kości poniżej. Następnie w tunelach umieszczane są śruby, a przeszczep jest zakotwiczany na miejscu. Służy on jako rodzaj mostu, na którym rośnie więzadło, kiedy się leczy. Może minąć wiele miesięcy zanim zrekonstruowane więzadło krzyżowe będzie w pełni sprawne.

Czego można się spodziewać po operacji?

Podczas procedury otrzymamy znieczulenie ogólne, abyśmy nie czuli, ani nie pamiętali z całego zabiegu. Bardzo prawdopodobne jest to, że nawet jeszcze tego samego dnia, lub następnego, wrócimy do domu.

Zazwyczaj zaraz po operacji będziemy musieli używać kul, aby zmniejszyć nacisk na nasze kolano. Zanim opuścimy szpital zostaniemy poinformowani jak zmieniać opatrunek, uważać na kolano i kiedy zgłosić się na badania kontrolne.

Kiedy nasze więzadło krzyżowe zacznie się leczyć lekarz powinien wysłać nas na fizjoterapię. Pomoże nam ona wzmocnić zarówno mięśnie, jak i więzadła. Sama operacja nie wyeliminuje całkowicie tego urazu i nie uchroni nas przed następnymi. Często na ćwiczenia będziemy musieli udawać się kilka razy w tygodniu. Zdarza się również, że spotkania z fizjoterapeutą mamy raz na tydzień, jednak pokazuje nam on ćwiczenia, które samodzielnie mamy wykonywać w domu. Tylko zaangażowanie w pracę na fizjoterapii może przynieść rezultaty.

Jeżeli wszystko przebiegnie prawidłowo to po kilku – kilkunastu miesiącach powinniśmy ukończyć cały proces leczenia i móc wrócić do normalnych aktywności. Uważa się, że w wyniku udanej operacji i skutecznej pracy fizjoterapeuty oraz pacjenta można wrócić do uprawiania sportu w ciągu 12 miesięcy.